TrochęFajneLampy

O MARCE

Kiedyś próbowałem ułożyć doskonały plan na życie. A potem poszedłem na długi, wieczorny spacer. Cicha, pusta plaża oświetlona światłem Księżyca, pokryta kawałkami połamanych drzew jak bliznami po wczorajszym sztormie. Wszystko co naprawdę piękne, powstało z natury lub z miłości. To chciałem robić - tworzyć. Z miłości do moich córek. Z miłości do morza. Z miłości do niezmiennego cyklu przyrody. Często spacerujemy z dziewczynkami. Idziemy nad morze, do lasu, a natura troszczy się o nas. Daje wytchnienie, osłania, ubogaca. Zabieramy ją do domu. Kawałki drewna wyrzuconego przez morze, połamane konary porośnięte mchem. Efekty starannej, powolnej pracy natury i czasu. Wspomnienie promieni słońca przenikającego przez gałęzie drzew, blasku Księżyca rozświetlającego mroki wieczoru. Żeby czuć się bezpiecznie, potrzeba światła. Kiedy zostaje się rodzicem, czuje się to jeszcze mocniej. Nocna lampka przy łóżku dbająca o spokojny sen malucha. Lampka na biurku pozwalająca bez budzenia śpiących obok dokończyć pracę. Lampka przy kanapie łagodząca światłem nadwątlone po ciężkim dniu nerwy. Ciepłe światło żarówek, łagodność struktury drewna, prostota formy, pierwotna surowość. Nieidealne. Trochę Fajne. Przedmioty odpowiadają na nasze potrzeby, ale też wywołują w nas odczucia. Światło daje poczucie bezpieczeństwa, łagodzi, ale też pobudza. W naturze łagodność przeplata się z siłą, prostota z kunsztem. Takie lampy tworzę. W zgodzie z naturą, ze sobą, z miłości.